Software jest chroniony jak utwór słowny (art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), do którego jest podobny (szczególnie do dzieła naukowego lub rysunku technicznego).
Specyficznymi cechami softwaru jako przedmiotu ochrony prawnoautorskiej na tle innych utworów słownych są:
– wielopoziomowy sposób wyrażenia (kod maszynowy – wynikowy, a także pośrednie formy wyrażenia),
– podobieństwo do urządzenia fizycznego (maszyny),
– preponderancja funkcjonalnego kryterium oceny,
– specyficzna rola w łańcuchu informacyjnym.
Tym samym software zbliża się też do utworu architektonicznego i można by się zastanawiać, czy tekst programu komputerowego (w przypadku programów wymagających wyświetlenia) nie pozostaje w podobnej relacji do grafik na ekranie jak plan architektoniczny do gotowego budynku, stanowiąc ich tzw. w prawie autorskim corporis communicativi.